Τι είναι η ευτυχία (στην Κύπρο);

Ο Αριστοτέλης είχε πει ότι πράξη κάνουμε έιναι για να έρθουμε πιο κοντά στην ευδαιμονία (ευτυχία). Δηλαδή δεν υπάρχει ανιδιοτελής πράξη. Ότι κάνουμε είναι για το δικό μας συμφέρον. Για παράδειγμα, δουλεύουμε για να πάρουμε λεφτά για τα χρησιμοποιήσουμε για κάποιο σκοπό που θα μας κάνει ευτχισμένους. Στην Κύπρο όμως κάπου χάσαμε το νόημα. Δουλέυουμε για να πάρουμε λεφτά...και μέτα; Τι τα κάνουμε; τα μαζεύουμε, τα μαζεύουμε και μετά επιδή δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε για να πάμε πιο κοντά στην ευδαιμονία, τα επιδικνύουμε αγοράζοντας ακριβά αυτοκίνητα, που τα παρκάρουμε στα πεζοδρόμια μποροστά που το cafe, κτίζουμε σπιταρώνες με 10 υπνοδωμάτια για τζοιμούνται οι καθαρίστριες και λοιποί που φροντίζουν το σπίτι... Και υπάρχει η ψευδαίσθηση, ότι τώρα που έχω πολλά(!?), είμαι ευτυχισμένος.
Κι όμως η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πράγματα που σε περιβάλλουν αλλά σε αυτό που είναι μέσα σου. Πρέπει να την βρούμε ψάχνοντας τον εαυτό μας, τα αισθήματα μας, τις πράξεις μας, το τι είμαστε και προς τα που πορευόμαστε. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό αφού η ευτυχία δεν είναι μια στάσιμη κατάσταση, ένα αποκτήσιμο αγαθό, τώρα το έχω και δεν το χάνω, αλλά πηγάζει από τη συνεχή αναζήτηση και εξέλιξη του εαυτού μας προς το καλύτερο.
Μπορείς να πεις ότι είσαι ευτυχισμένος; Αν είσαι, θα είσαι και σε λίγα λεπτά, αύριο, σε 10 χρόνια;