Καμιά φορά σκέφτομαι γιατί να ενδιαφέρεται κανείς να υποδείξει σε κάποιον μια λάθος πράξη που κάνει, όταν το κακό που μπορεί γίνει σαν συνέπεια της πράξης αυτής αφορά αποκλειστικά αυτό τον κάποιον και μόνο αυτόν. Ένα παράδειγμα είναι το να μην φορεί κράνος, να μην φορεί μοτοσυκλετιστικό εξοπλισμό, ζώνη ασφαλείας στο αμάξι κ.ο.κ. Δεν είναι το ίδιο με το να περνά κάποιος με κόκκινο, που εκεί του την λες επειδή μπορεί να σκοτώσει κάποιον άλλον. Σκέφτομαι λοιπόν γιατί να ασχολούμαστε. Δικό του κεφάλι είναι, ας το ρισκάρει. Εξάλου, αν του υποδείξεις το λάθος του, αυτό το επιχείρημα θα σου προβάλει σαν άμυνα, όπως ενα παιδάκι που του παίρνουν το παιχνίδι: " Δικό μου το κεφάλι ρε μεγάλε, άσε μας".

Και όμως, δεν αφορά μόνον αυτόν. Αφορά και τα παιδιά του, τους γονείς του, τους φίλους του που θα τον χάσουν από ενα λάθος, από μια βλακεία. Αφορά την κοινωνία που θα χάσει ενα μέλος της, είτε νεκρός είτε σακάτης, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να προσφέρει πλέον τίποτε σε αυτήν. Και τέλος αφορά όλους εμάς τους μοτοσυκλετιστές, οι οποίοι πρέπει να αντιμετωπίσουν μια κοινωνία που θεωρεί τον μοτοσυκλετισμό αυτοκτονία, λόγω ακριβώς τέτοιων περιστατικών.

Άρα, αφού μας αφορά όλους, το συμπέρασμα είναι ότι, θα έπρεπε ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, όποτε βλέπει ακράνωτο σε μηχανή να τον σταματά, να τον κατεβάζει και να τον εμποδίζει να καβαλά χωρίς κράνος. Θα έπρεπε να καλούμε την αστυνομία να τον ακινητοποιεί, όπως π.χ. θα κάναμε με έναν μεθυσμένο. Ακόμα καλύτερα, θα έπρεπε η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ να μας δίνει το δικαίωμα να τον ακινητοποιήσουμε, αφού αυτοί οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα εκτός από το να κάνουν τις γελοίες εκστρατείες τους για 1-2 εβδομάδες που τίποτα ουσιαστικό δεν προσφέρουν (εκτός βέβαια από τα χρήματα ;) ).